2004 “Nonkel Gaston is dood…”
Tragi-komedie van Luk Gijsbrechts.
De naaste familie van nonkel Gaston heeft een gemeenschappelijk iets… ze kunnen elkaar niet luchten. Treuren rond de kist lukt nog wel maar eens de koffie uitgeschonken, laaien de emoties op. Bovendien had nonkel Gaston na zijn dood nog leuke verrassingen in petto. Een treurig gegeven dus… vol zwarte humor… of, waar stopt eerlijkheid en wordt schijnheiligheid doorprikt.
Een zootje ongeregeld bij elkaar, die na geruime tijd hun frustraties op tafel gaan gooien, soms tragisch, soms komisch, soms hilarisch, soms traumatisch. Als dat nog niet genoeg is geeft een bepaald familielid de hele zaak nog een moordgeurtje. En we laten de seniele moeder die van tijd heldere momenten heeft even voor wat ze is. Om dan nog te zwijgen van de dierbare overledene. Wat zou die te maken hebben met Bretoense kleerkastjes?